Bu dönemin Yunanlıları savaşta iyiydiler. Ağır zırhlı piyade askerlerini (Yunanca "ağır kalkan" anlamındaki sözcükten -lng. hoplite) ilk kez savaşa sürmüşlerdi. Bu, askerlerin başlıkları, göğüs zırhları ve bacaklarını örten zırh iyi çelikten yapılıyordu. Boynun etrafında değil de bir ellerinde kalkan, diğerinde ise kılıç taşıyorlardı. Ayrıca atmaktan çok, saplamak için kullandıklan uzun mızrakları vardı.Bir birim olarak yakın dövüşte savaşmak için eğitilmişlerdi; önemli olan tek askerin kazanması değil, tüm grubun ağırlığını koymasıydı. Bir sıra ağır zırhlı piyade,çoğunlukla Yunan olmayan piyadelerden oluşan hafif zırhlı düzensiz yığını ortadan kaldırabiliyordu ve işte bu nedenle Yunanlılar büyük lran Imparatorluğu'nu yenmeyi başardılar.Batıdaki en önemli Yunan şehri, Sicilya'nın doğu kıyılanndaki en güçlü dönemine Dionysios ( 405-367 yılları arasında yönetti) yönetiminde giren Syracuse idi.Yeni silahların geliştirilmesini teşvik etti ve MÖ 400 yıllarında çalışanların mancınığı (Yunanca "aşağı yuvarlamak" sözcüklerinden) buldular. Bu mancınık ilk halinde hareketsiz duran ve gerilebilmesi için birçok adam gerektiren, devasa bir yayı andırıyordu. Fakat bırakıldığında şehir duvarlarına küçük bir ok değil, çok büyük bir kayayı fırlatabiliyor ya da duvarın üstünden şehre atıyordu. Bu, ağır şeyleri atabilen ilk uzun menzilli silah ya da ilk toptu (ilk uzun menzilli silah olan Fransızca yayla ilgili bir sözcük ten).Mancınığın tek büyük dezavantajı yavaşlığıydı. Düşman gerilme safhasını görüyor ve bu vuruşa hazırlanmak ya da kaçmak için bol bol zaman buluyordu.Yine de mancımk bundan sonra olacakIann bir uyarısıydı.
